Të qenit prind, veçanërisht me një fëmijë të vogël, mund të jetë izolues. Nga sigurimi që faturat të paguhen, fëmijët të ushqehen dhe shtëpia të jetë e pastër deri tek menaxhimi i orëve të gjumit, sëmundjet, oraret e mbushura jashtëshkollore dhe detyrat e shtëpisë, prindërimi mund t’i bëjë nënat dhe baballarët të ndihen ‘burnout’ dhe të izoluar. Ky “izolim dhe vetmi prindërore” është vetëm një nga shumë faktorët stresues, siç kirurgu i përgjithshëm i SHBA-së, Dr. Vivek Murthy, citon në një paralajmërim të ri këshillues shëndetësor për presionet që ndikojnë në shëndetin mendor të prindërve të ditëve moderne.
Ne duhet të ushqejmë një kulturë lidhjeje midis prindërve për të luftuar vetminë dhe izolimin. Prindërimi bëhet edhe më i vështirë kur ndihemi të vetmuar – siç bëjnë më shumë se gjysma e prindërve. Nëpërmjet veprimeve tona individuale dhe me mbështetjen e grupeve të komunitetit, shkollave, organizatave fetare, punëdhënësve, sistemeve të shërbimeve shëndetësore dhe sociale dhe politikëbërësve, ne mund të krijojmë mundësi që prindërit të bashkohen dhe të ndërtojnë komunitete të kujdesit dhe lidhjes së ndërsjellë.
Këshillimi i Murthy-t pason një studim të fundit kombëtar të kryer nga Qendra Mjekësore Wexner e Universitetit Shtetëror të Ohajos, i cili zbuloi se dy të tretat e të anketuarve thonë se “detyrat e prindërimit ndonjëherë ose shpesh të bëjnë të izoluar dhe të vetmuar.” Rreth 62% raportuan se ndiheshin “të konsumuar nga përgjegjësitë e tyre si prind”. Gati dy në pesë (38%) të anketuar thanë se nuk kanë askënd që t’i mbështesë në rolin e tyre prindëror dhe 79% shprehën interes për t’u lidhur me prindërit e tjerë jashtë punës dhe shtëpisë.
Pse prindërit janë kaq të vetmuar dhe të konsumuar? Sondazhi u drejtua nga Kate Gawlik, një profesoreshë klinike e asociuar në Kolegjin e Infermierisë Shtetërore të Ohio-s dhe nënë e katër fëmijëve, e cila ishte e etur të mësonte më shumë rreth marrëdhënies midis vetmisë dhe izolimit, të cilën ajo e përkufizon si “ndjenja dërrmuese e rraskapitjes”.
Në këtë rol specifik të të qenit prind, është aftësia për të mos u ndjerë kurrë sikur je mbi ujë. Dhe më pas kjo bën që gjëra të tjera të fillojnë të ndodhin … si të ndiheni më të shkëputur nga fëmijët tuaj dhe më pak sikur jeni një prind i mirë. Vetmia vërtet mund të përkeqësojë shumë nga ato ndjenja.
Prindërit me foshnja ose fëmijë të vegjël që janë të rrethuar nga fëmijët e tyre vazhdimisht priren të ndihen më të izoluar dhe e shohin se është më e vështirë të krijojnë marrëdhënie jashtë shtëpisë, vëren Gawlik. Ajo shton se prindërit amerikanë në veçanti janë të prirur të ndihen të lodhur dhe të vetmuar. Pandemia gjithashtu ka luajtur një rol.
COVID mori kaq shumë prindër që punonin në zyrë dhe i vendosi në shtëpi, dhe më pas u bë sikur nuk u larguam kurrë, gjë që e përkeqësoi absolutisht vetminë tonë.
Si mund të ndihen prindërit më pak të vetmuar? Një nga gjërat që ne dimë se është një kundërhelm ndaj vetmisë është lidhja me njerëzit e tjerë, thotë Gawlik.
Ia vlen të përpiqeni të rinovoni miqësi me njerëz me të cilët mund të keni rënë jashtë kontaktit ose të keni marrë hobi të vjetra që mund të krijojnë një rrugë për të takuar njerëz të rinj me interesa të ngjashme. Cilat janë gjërat që ju pëlqejnë si individ, si prind, që mund t’ju ndihmojnë të ndërtoni atë komunitet, ato mund të bëjnë diferencën.
